Στα πλαίσια της 11 Ιούνη, πραγματοποιήσαμε ορισμένες δράσεις στην πόλη της Πάτρας θέλοντας να δηλώσουμε με άμεσο τρόπο την εναντίωσή μας προς τις υπάρχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, την καταστολή και τη συνθήκη του εγκλεισμού.
Τοποθετήσαμε πανό και χαρτοπανό και πετάξαμε τρικάκια σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης, για την ανάδειξη της αλληλεγγύης στους/στις αναρχικούς/ές κρατούμενους/ες.
Θέλοντας να διευρύνουμε το πλαίσιο δράσης μας, προχωρήσαμε σε παρέμβαση με γράψιμο συνθημάτων στο εσωτερικό του πανεπιστημιακού χώρου της ιατρικής, με περιεχόμενο που αφορά στα πειράματα ζώων χάριν της επιστήμης. Θεωρούμε πως αυτά είναι μια εξουσιαστική πρακτική και μια ακόμη μορφή καταπίεσης και εγκλεισμού εις βάρος άλλων ζώων, που αντιμετωπίζονται ως κατώτερα του ανθρώπου. Φυλακίζονται λοιπόν στα εργαστήρια και μένουν έγκλειστα, ώστε οι καταπιεστές, υπό το προσωπείο του επίδοξου επιστήμονα, να βιάζουν τις ζωές τους στο βωμό της επιστήμης.
Στα ίδια πλαίσια πραγματοποιήσαμε στο κέντρο της πόλης παρέμβαση με συνθήματα σε διάφορες αντιπροσωπείες security. Τέτοιες εταιρείες προωθούν άμεσα τον έλεγχο και την καταστολή εις βάρος όλων των ζώων (φύλαξη φυλακών, δημόσιων χώρων, σφαγείων, εργαστηρίων πειραμάτων κ.ά.), εποπτεύοντας καθημερινά τις ζωές μας με περιπολίες, κάμερες και άλλα τεχνολογικά μέσα. Αυτοί οι μηχανισμοί αποτελούν ουσιαστικά συμπληρωματικό και αναπόσπαστο κομμάτι των θεσμικών κατασταλτικών σωμάτων ασφαλείας.
Οι παραπάνω παρεμβάσεις έλαβαν χώρα σε δύο διαφορετικά μέρη και είχαν διαφορετικά μεν περιεχόμενα, όχι όμως αποκλίνοντα. Οι δράσεις μας είχαν τέτοιο χαρακτήρα καθώς πιστεύουμε πως ο εγκλεισμός και ο έλεγχος ασκούνται με ποικίλες μορφές στην ανθρώπινη κοινωνία και επιβάλλονται σε όλα τα είδη απ’ τους εξουσιαστές.
Οι σχέσεις εξουσίας και καταπίεσης βρίσκονται διάχυτες ανάμεσά μας και πρέπει να χτυπηθούν απ’ όλες τις πλευρές.
Πολύμορφος και συνολικός αγώνα, για την απελευθέρωση όλων των ζώων και της φύσης.
Μέχρι όλα τα κελιά και τα κλουβιά να είναι άδεια.
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα
olikiapeleutherosi@espiv.net
olikiapeleutherosi.espivblogs.net
Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΣΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΕΛΙΑ- ΚΛΟΥΒΙΑ
Με αφορμή το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης σε αναρχικούς κρατούμενους στις 11 Ιούνη
Η 11η Ιούνη καθιερώθηκε αρχικά το 2001 από συντρόφους στις ΗΠΑ ως ημέρα αλληλεγγύης στον JeffLuers, καθώς στις 11/6 του έτους εκείνου του ανακοινώθηκε η 22ετής ποινή του για τον εμπρησμό οχημάτων στο Όρεγκον ως πράξη εναντίωσης στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η όξυνση, στις ΗΠΑ και ευρύτερα ανά τον κόσμο, των άμεσων δράσεων πυρήνων του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων (ALF) και του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης (ELF), ήρθε να αντιμετωπιστεί το 2005 με μία από τις μεγαλύτερες κατασταλτικές επιχειρήσεις (λεγόμενη backfire ή greenscare), με αποτέλεσμα τη φυλάκιση και τη δίωξη πολλών αγωνιστών.
Μέσα στις παραπάνω συνθήκες και βιώνοντας την διαρκή αναβάθμιση της καταστολής που είχε ως στόχο την επαναστατική δράση, η 11η Ιούνη διατηρήθηκε και μετά την αποφυλάκισή του Jeff Luers ως παγκόσμια ημέρα αλληλεγγύης σε κατηγορούμενους για υποθέσεις «οικοτρομοκρατίας» και άλλους αναρχικούς κρατούμενους. Στα πλαίσια της μέρας αυτής γίνονται σε όλο τον κόσμο δράσεις αλληλεγγύης, από ενημερωτικές παρεμβάσεις μέχρι πορείες και επιθετικές ενέργειες.
Η κοινωνία φυλακή και η συνθήκη του εγκλεισμού
Τα σύγχρονα αστικά κέντρα στα οποία αναπτύσσεται η μαζική κοινωνία, είναι ως επί το πλείστον δημιουργημένα με συνάφεια προς το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα, η επιτέλεση του οποίου απαιτεί τη συστηματοποίηση, τον έλεγχο και τη μαζικοποίηση.
Η συστηματοποίηση, μεταξύ άλλων, σχετίζεται με τη συσσώρευση όλων των ζώων σε βιομηχανοποιημένες, ελεγχόμενες πόλεις μαζικής παραγωγής. Εκεί κυριαρχεί το επιβεβλημένο επιθυμητό, ή αλλιώς αυτό που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που μυεί τους ανθρώπους σε παθογένειες και εξουσιαστικές συμπεριφορές, με σκοπό την κάθε είδους εκμετάλλευση προς όφελος του καπιταλιστικού συστήματος. Ένα σύστημα που καταστέλλει και συνδυαστικά ενσωματώνει μέσω της μαζικοποίησης ριζοσπαστικές εκφράσεις και κινήματα υπό το πρίσμα της εμπορευματοποίησης και της υπερκατανάλωσης. Η βιομηχανία λοιπόν εδώ παίζει το ρόλο της επιδιώκοντας να αφομοιώσει οτιδήποτε ξεφεύγει από τη νόρμα, όπως κινήματα αμφισβήτησης της κυρίαρχης κουλτούρας, σεξουαλικές επιλογές που αποκλίνουν από τον έμφυλο δυϊσμό.
Έτσι προκύπτει μια κατάσταση αλυσιδωτής καταπίεσης, όπου διάχυτες συστηματοποιημένες εξουσιαστικές σχέσεις και διευρυμένη επιτήρηση συνθέτουν μια κοινωνία φυλακή. Οι διάφορες τάξεις, περιπτώσεις ανθρώπων και τα διάφορα είδη κατηγοριοποιούνται προς όφελος του συστήματος με τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά. Κύριο συστατικό της κοινωνίας – φυλακής αποτελεί η τακτική του εγκλεισμού, η οποία είναι μία συνθήκη καθημερινή όπως και ο διαρκής έλεγχος και η καταστολή. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω αστυνομικής περιπολίας σε κάθε γωνιά της πόλης, με τεχνολογικά μέσα, όπως κάμερες παρακολούθησης. Χαρακτηριστική είναι η κράτηση ατόμων με στόχο τη συμμόρφωση με τις επιταγές της εξουσίας, την εκμετάλλευση και την αναπαραγωγή εξουσιαστικών θεσμών: ο εγκλεισμός σε ψυχιατρεία για άτομα που δεν είναι συμβατά με την κοινωνία, η ένταξη σε στρατό για συνεχή επέκταση του εθνικιστικού ιδεώδους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους «επικίνδυνους» ή «αχρείαστους» μετανάστες/πρόσφυγες, ζωολογικοί κήποι και σφαγεία για την «διασκέδαση» και «επιβίωση» του ανώτερου ανθρώπινου είδους, εξαναγκαστική πορνεία για μια ατελείωτη σαρκική κατανάλωση, πειράματα σε ζώα στον απαραβίαστο βωμό της επιστήμης.
Παράλληλα υφίσταται ένας νοητός εγκλεισμός, τον οποίο βιώνουμε καθημερινά μα είναι πιο δυσδιάκριτος καθώς έγκειται σε βαθιά ριζωμένα εξουσιαστικά σχήματα και αντιλήψεις. Πρόκειται για τον πνευματικό εγκλεισμό σε συγκεκριμένα -επιβαλλόμενα- πρότυπα, τα οποία οδηγούν, μεταξύ άλλων, σε επίπλαστους διαχωρισμούς, διακρίσεις και ιεραρχίες. Ο ρατσισμός π.χ. λόγω χρώματος ή δυσμενούς οικονομικής κατάστασης, βασίζεται σε μια καθεστηκυία άποψη πως υπάρχουν ανώτερα έθνη-κράτη ή ανώτερα κοινωνικά σύνολα. Κάτι παρόμοιο ισχύει για τον σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις, όπου ο διαχωρισμός σε δύο συγκεκριμένα φύλα και η καταναγκαστική ετεροκανονικότητα επίσης εξυπηρετεί τόσο ψευτοηθικά (π.χ. πατριαρχία) όσο και πολιτικοκοινωνικά συμφέροντα (ανισότητητες στον εργασιακό χώρο, στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων). Ακόμη, η ιεράρχηση άλλων ζώων, ο σπισισμός και η τεχνητή προσαρμογή της φύσης σύμφωνα με τις υποτιθέμενες ανθρώπινες ανάγκες, αποτελούν επιπλέον ορόσημα της συστηματοποιημένης κοινωνίας που επιβάλλει καλούπια παρουσιάζοντάς τα ως αναπόφευκτα ή “φυσικά”. Έτσι η -ορατή ή μη- εξουσία μπορεί να καθίσταται εφικτή χάρη στη διαιώνιση ενός κατασταλτικού συστήματος.
Οι διάφορες μορφές εγκλεισμού, όμως, και ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο εφαρμόζονται παρουσιάζονται ως θεμελιακές για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος και άρα αποσπούν την κοινωνική συναίνεση. Έτσι όταν η εξουσία κρατά ομήρους τους πολιτικούς της αντιπάλους στις φυλακές της δημοκρατίας, το έδαφος ήδη είναι προετοιμασμένο, αφού και αυτούς τους έχει τοποθετήσει στο προσκήνιο ως «επικίνδυνους» για το κοινωνικό σύνολο. Η κυριαρχία, λοιπόν, που οργανώνεται και συγκροτείται από το κράτος και το κεφάλαιο νομιμοποιεί τον εγκλεισμό ως τρόπο διατήρησης της ομαλότητας, ως τιμωρητική πρακτική, ως μέθοδο για την ευκολότερη πρόσβαση στο υπό εκμετάλλευση άτομο και τη βιομηχανοποίηση της εξόντωσής του.Όλες, όμως, οι μορφές εγκλεισμού αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Οι φυλακές δανείζονται τεχνικές επιτήρησης και ελέγχου από τα σφαγεία, τα όρια αισθητηριακής στέρησης και κοινωνικής απομόνωσης διερευνώνται στα βιοτεχνολογικά-νευροβιολογικά εργαστήρια σε άλλα ζώα και έπειτα η βιομηχανία ανθρώπινου εγκλεισμού αξιοποιεί τα αποτελέσματα των πειραμάτων, ή το αντίθετο κ.ο.κ.
Η καταστολή των αγωνιστών, ως αναπόσπαστο όπλο της εξουσίας
Στη σύγχρονη σαθρή καπιταλιστική κοινωνία, η εξουσία υπόσχεται στους υπηκόους της πρόσβαση σε υπηρεσίες και πολυτέλειες που παρέχει το σύστημα, και ως ανταπόδοση, λαμβάνει πίστη στους θεσμούς της και αναγνώριση ως ρυθμιστή της ζωής, ακόμη κι αν η αναζήτηση της επίπλαστης ευτυχίας φέρνει μόνο ψίχουλα. Είναι η εξάπλωσή της εξουσίας σαν πλέγμα μέσα στο κοινωνικό πεδίο, σε κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων, και η αναπαραγωγή των προτύπων της που διασφαλίζουν τη διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης.
Το ατομικό συμφέρον και η ιδιοκτησία των υπηκόων και η οχύρωση του συστήματος από την άλλη, είναι δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Το ένα προστατεύει την ύπαρξη του άλλου. Οι υποσχέσεις της δημοκρατικής ευημερίας συμπυκνώνονται στο όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης και της δικτύωσης, στην ελπίδα του πλουτισμού, στην ασφάλεια της ιδιοκτησίας ενώ η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας παίρνουν την απαραίτητη κοινωνική έγκριση, αποτελούν την αποκατεστημένη λεπτή ισορροπία ύστερα από περιόδους εκφρασμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας . Η ανταποδοτικότητα αυτή, που αποτελεί βασική πλευρά του κοινωνικού συμβολαίου, εμπεριέχει μία βασική σύμβαση: την καταστολή όποιου αμφισβητεί τη ρύθμιση της ζωής του με αυτούς τους όρους. Γι αυτό η γλώσσα της ασφάλειας είναι κοινή, επιζητά περισσότερη αποτελεσματικότητα, διαμαρτύρεται μπροστά στην παραβίαση του συμβολαίου. Γιατί η αμφισβήτηση ενός συστήματος που τάζει υπηρεσίες και παροχές, είναι μία ταυτόχρονη αμφισβήτηση των ίδιων των υπηρεσιών και της προστασίας τους.
Η καταστολή λοιπόν όσων συνειδητά αρνούνται και μάχονται ενάντια στην επιβεβλημένη κοινωνική κανονικότητα, είναι πάγια. Όσων στην εποχή του σύγχρονου τεχνολογικού ολοκληρωτισμού αντιστέκονται στην επιτήρηση και τη συνεχή παρακολούθηση και επιτίθενται στις δομές του βιομηχανικού πολιτισμού. Όσων απέναντι στην καπιταλιστική συνθήκη επιλέγουν να σαμποτάρουν καταναλωτικές δομές και να αντιπροτάσσουν την άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς. Όσων δεν εναποθέτουν τις ζωές τους στα χέρια «ειδικών σωτήρων» μέσω μιας ψήφου και αρνούνται τη διαμεσολάβηση της ζωής τους από κάθε λογής κατασταλτικό μηχανισμό. Όσων επιλέγουν να ακολουθήσουν το δρόμο του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους και να συντελέσουν στις συνθήκες της κοινωνικής απορύθμισης.
Οι φυλακίσεις αναρχικών και άλλων αγωνιστών, οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, τα τεχνολογικά μέσα ελέγχου, οι μπάτσοι, , το διάχυτο αίτημα για ασφάλεια, το φόβητρο του νόμου, τα δικαστήρια και ο εκφοβισμός των ΜΜΕ στους καταπιεσμένους, ισχυροποιούν την παραπάνω συνθήκη, αποτελούν ισχυρά μέσα στα χέρια των εξουσιαστών για να καταστείλουν.
Η κράτηση αγωνιστών στα κελιά της δημοκρατίας στοχεύει στο σταμάτημα του αγώνα για ελευθερία. Επιδιώκουν να σπείρουν τον τρόμο σε όσους αγωνίζονται και να εγκαθιδρύσουν την άποψη πως όποιος υποστηρίζει ανατρεπτικές ενέργειες κινδυνεύει με φυλάκιση. Ο εγκλεισμός στοχεύει στο τσάκισμα της αντίστασης και αποτελεί έναν διαρκή εκβιασμό που θέτει η εξουσία με στόχο την αποκήρυξη του αγώνα και τη «μετάνοια». Διάφοροι νόμοι όπως ο γνωστός αντιτρομοκρατικός αποτελούν αναβάθμιση του οπλοστασίου του κράτους το οποίο αναδιαρθρώνεται για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού. Πιο συγκεκριμένα η όλο και συνεχόμενη αναβάθμιση του αντιτρομοκρατικού νόμου στοχεύει κυρίως τα άτομα που επιλέγουν να αντιπαρατεθούν ένοπλα με το εξουσιαστικό οικοδόμημα καθώς επίσης βάζει και στο στόχαστρο του την έμπρακτη αλληλεγγύη (βλ. διάταξη για «εγκωμιασμό τρομοκρατικών πράξεων»), προσπαθώντας έτσι να απομονώσει τους ένοπλους αγωνιστές στέλνοντας ένα συνολικότερο μήνυμα εκφοβισμού σε όσους δρουν ή θέλουν να δράσουν αμφισβητώντας το κρατικό μονοπώλιο στη βία. Παράλληλα η επιστημονική και τεχνολογική έρευνα είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με την επιτήρηση και την καταστολή. Η τεχνολογία έρχεται να εφοδιάσει τον καπιταλισμό με νέα μέσα και με νέα κατασταλτικά όπλα προκειμένου η εξουσία να καταφέρει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της αποτελεσματικότερα. Από τον εξοπλισμό της αστυνομίας με μικροκάμερες παρακολούθησης, drones και κοριούς, τα συστήματα επιτήρησης σε κάθε γωνία της πόλης, τους πομπούς παρακολούθησης, την χρησιμοποίηση του dna ως αποδεικτικό μέσο για ποινικές διώξεις και τις βάσεις δεδομένων φωτογραφιών με δυνατότητες άμεσης τάυτισης με καταγραφές καμερών (π.χ. στα σύνορα), γίνεται αντιληπτός ο λόγος που ο αγώνας ενάντια στο τεχνο-επιστημονικό σύστημα είναι αναγκαίος.
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, στις ελληνικές φυλακές, βρίσκονται κρατούμενοι δεκάδες αγωνιστές και πολλοί ακόμη είναι υπό καθεστώς δικαστικής ομηρίας. Μακριά από μία λογική θυματοποίησης τους και επίκλησης στη νομιμότητα, γνωρίζουμε πως η εξουσία χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να κάμψει την εξεγερτική και επαναστατική δράση. Σε αυτό το πλαίσιο, για να αντιληφθούμε την κίνηση των κρατικών μηχανισμών και να είμαστε σε θέση να αντεπιτεθούμε καίρια στις κινήσεις τους, είναι σημαντική η αναφορά σε ορισμένες συγκεκριμένες υποθέσεις διώξεων και μεθοδεύσεων, όπως είναι:
– Η περίπτωση 22 αναρχικών που διώκονται για διάφορες υποθέσεις επαναστατικής δράσης και από κοινού παραπέμφθηκαν σε ένα κοινό εφετείο που αφορούσε τη δράση της αντάρτικης οργάνωσης Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς. Χρησιμοποιώντας σαν ομπρέλα τη δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης, οι διωκτικοί μηχανισμοί επινόησαν το κοινό εφετείο τσουβαλιάζοντας διαφορετικές υποθέσεις. Εκεί παρέπεμψαν μέλη της και λοιπούς αναρχικούς που αρνούνται τη συμμετοχή τους στην οργάνωση και είτε συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη κατηγορία, είτε έχουν απαλλαγεί από τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α , στοχεύοντας έτσι στη μέγιστη δυνατή χρονικά κράτησή τους στις φυλακές.
– Η ισόβια καταδίκη του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη για τη βομβιστική επίθεση στα κεντρικά της Τράπεζας της Ελλάδος. Όπως έγραψε και ο ίδιος «Αυτή η πολιτική απόφαση που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για μια βομβιστική επίθεση με προειδοποιητικό τηλεφώνημα χωρίς τραυματισμούς αλλά μόνο με υλικές ζημιές, έχει πολλαπλούς αποδέκτες και συνιστά ένα μήνυμα εκφοβισμού ότι η επιλογή της ένοπλης επαναστατικής δράσης από αγωνιστές θα αντιμετωπιστεί με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα.».
– Ο ασφυκτικός κλοιός γύρω από συγγενείς και φίλους κρατουμένων, με παρακολουθήσεις και έρευνες σε σπίτια ή ακόμη και με διώξεις, φυλακίσεις και επιβολή περιοριστικών όρων, όπως στο παράδειγμα συγγενών μελών της Σ.Π.Φ.
– Η διαρκής όξυνση των ειδικών συνθηκών κράτησης των κρατούμενων αγωνιστών στα υπόγεια κελιά των φυλακών Κορυδαλλού με περιορισμό των κινήσεών τους και ένταση της επιτήρησης. Οι έρευνες πάνοπλων μπάτσων της ΕΚΑΜ που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα σε κελιά αγωνιστών και απείθαρχων κρατουμένων, οι μεταγωγές ορισμένων εξ αυτών και οι απειλές για πειθαρχικές διώξεις και απομόνωση.
Παράλληλα, εκτός ελλαδικού χώρου, τα παραδείγματα καταστολής συντρόφων είναι πολλά. Τα κράτη, εξ υπαγωγής στη διεθνή εγκληματολογική αστυνομία της interpol, ανταλλάσουν στρατηγικές και μεθόδους καταστολής, ειδικότερα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης που οι διακρατικοί δεσμοί είναι ισχυροί.
– Στη γειτονική Ιταλία, το κράτος εφαρμόζει τη τεχνική των τηλεδικών για τους κρατούμενους αναρχικούς επαναστάτες, όπου ουσιαστικά οι σύντροφοι δικάζονται εξ αποστάσεως παρακολουθώντας τη δίκη τους μέσα από οθόνη εντός των φυλακών. Ενώ πολλοί αγωνιστές βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό για τη συμμετοχή τους σε συγκρουσιακές διαδηλώσεις, με κάποιους εξ αυτών να προφυλακίζονται, όπως έγινε με τους 4 αγωνιστές που κρατούνται μέχρι σήμερα για τη συμμετοχή στην πορεία της 1ης Μάη 2015- no expo στο Μιλάνο.
– Στην Ισπανία, τον τελευταίο χρόνο υπάρχει κατακόρυφη ένταση της καταστολής εναντίον αναρχικών εγχειρημάτων, κορύφωση της οποίας αποτέλεσαν οι δύο κατασταλτικές επιχειρήσεις Πανδώρα(Δεκέμβρης 2014) και Πινιάτα (Γενάρης 2015), με συνολικό απολογισμό 54 αναρχικοί να συλλαμβάνονται μέσα από τα σπίτια τους και αναρχικά στέκια, ενώ 5 εξ αυτών φυλακίστηκαν. Οι κατηγορίες για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες αφορούσαν ενέργειας άμεσης δράσης και σαμποτάζ, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν στοιχεία που να τους εμπλέκουν σε αυτές. Αντίστοιχες επιχειρήσεις στοχοποίησης και συλλήψεων ευρείας κλίμακας αναρχικών, έχουν πραγματοποιηθεί στην Ιταλία το 2012 (επιχείρηση Ευτολμίας-Ardire) όπως και στη Χιλή το 2010(επιχείρηση «υπόθεση βόμβες»)
Την ίδια στιγμή, αναρχικοί κρατούμενοι ανά τον κόσμο εκτίουν πολυετείς ποινές, μην αφήνοντας την καταστολή και τον χρόνιο εγκλεισμό να τσακίσει τον αγώνα τους για την ελευθερία. Οι Κλάουντιο Λαβάτσα και Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα φυλακισμένοι στην Ισπανία, ο Μάρκο Κάμενις αιχμάλωτος στην Ελβετία, ο Τόμας Μάγερ-Φαλκ κρατούμενος στη Γερμανία, ο Μάριους Μέισον φυλακισμένος στις ΗΠΑ, αλλά και σύντροφοι που βρέθηκαν πρόσφατα αιχμάλωτοι, όπως η Μόνικα Καμπαγιέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ που καταδικάστηκαν σε ποινή εγκλεισμού 12 χρόνων στα κέντρα εξόντωσης του ισπανικού κράτους, συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα από τη δυσμενή συνθήκη του εγκλεισμού και τις ειδικές συνθήκες κράτησης και απομόνωσης.
Η αλληλεγγύη μεταξύ όσων αγωνίζονται, εξεγείρονται, επαναστατούν, δεν γνωρίζει τείχη, κάγκελα, σύνορα και αποστάσεις. Είναι μία συνθήκη αναπόσπαστη του αντιεξουσιαστικού αγώνα, μια διαρκής διαδικασία, μακριά από φετιχισμούς και ηρωοποιήσεις. Στον αγώνα ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του, το καπιταλιστικό οικοδόμημα, τη λεηλασία της φύσης, τον εγκλεισμό ανθρώπινων και μη ζώων και τις αξίες της ιεραρχίας, η αλληλεγγύη είναι ένα από τα όπλα μας. Να αγωνιστούμε για την καταστροφή του κόσμου της εξουσίας, για την ελευθερία όλων μας.
«Κάθε μορφή κι επιλογή αγώνα έχει την αυταξία και τη σημασία της. Για να δίνει σάρκα και οστά στις επιθυμίες της κάθε εξεγερμένης ατομικότητας που συμμετέχει, για να συμβάλλει στην αναγκαία διεύρυνση του επαναστατικού μετώπου διαδίδοντας τις απελευθερωτικές ιδέες, για να σαμποτάρει τις ιεραρχίες, τις αγορές, τις κοινωνικές δομές, τις μηχανές που στην υπηρεσία του κεφαλαίου σαρώνουν τη φύση, ανθρώπινη και μη.» Γιάννης Μιχαηλίδης, Φυλακές Κορυδαλλού
ΟΣΟ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
ΤΟΣΟ ΘΑ ΓΕΝΙΚΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ, ΕΞΟΥΣΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα
olikiapeleutherosi@espiv.net
olikiapeleutherosi.espivblogs.net
Την μπροσούρα μπορείτε να την κατεβάσετε πατώντας στο παρακάτω λινκ:
Λίγα λόγια σχετικά με την μπροσούρα
Η παρούσα μπροσούρα είναι αποτέλεσμα συζητήσεων της αναρχικής/ αντιεξουσιαστικής συλλογικότηττας για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα, που δραστηριοποιείται στην Πάτρα.
Τυπώθηκε σε 600 κομμάτια το Μάη του 2016 από την τυπογραφική κολλεκτίβα Druck!
Διανέμεται με ελεύθερη συνεισφορά, πανελλαδικά, σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, καταλήψεις, εκδηλώσεις του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου και χέρι με χέρι στους δρόμους.
Αναγνωρίζοντας ότι οι εκάστοτε οικονομικοί, πολιτικοί και κινηματικοί συσχετισμοί
επηρεάζουν και καθορίζουν την κίνηση της μεταλλευτικής βιομηχανίας, μπορούμε
να πούμε ότι η περίπτωση της εξόρυξης στην ΒΑ Χαλκιδική όπου , τα τελευταία
τέσσερα χρόνια, για να αναφερθούμε μόνο στη σύγχρονη ιστορία, γίνονται λυσσαλέες
προσπάθειες της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, να προχωρήσει τη διαδικασία της εξόρυξης
χαλκού και χρυσού στο όρος Κάκαβος, εξέχει σημασίας, λόγω της πλούσιας κοινωνικής
και πολιτικής ιστορίας που φέρει πίσω της. Το γεγονός ότι η τοπική αντίσταση έχει
λειτουργήσει ως ανάχωμα και έχει δημιουργήσει τριγμούς στη διαχείριση της υπόθεσης
από το κράτος, αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν σταθμό, ίσως και την αφετηρία, για
κάθε αντίστοιχη υπόθεση, σύμφωνα πάντα με την τελική έκβαση. Με λίγα λόγια, το τι
εν τέλει θα γίνει στις Σκουριές υπό την πίεση της πολύμορφης αντίστασης που υπάρχει
όλα αυτά τα χρόνια, θα είναι καθοριστικό σε επίπεδο κρατικής διαχείρισης για την
εγκατάσταση ορυχείων στο Κιλκίς, στις Σέρρες, στον Έβρο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη
τοποθεσία μπει στο στόχαστρο την χρυσοθήρων.
Με αυτή τη λογική, στην παρούσα μπροσούρα θα επικεντρωθούμε σε ιστορικά
στοιχεία που αφορούν ειδικά την εξόρυξη χαλκού και χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική.
Κυρίως όμως θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια ανάλυση γύρω από το ιδεολόγημα της
ανάπτυξης και το πως αυτό προωθείται από το κράτος μέσα σε αυτά τα χρόνια, αλλά
και γύρω από ευρύτερα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τις εξορύξεις όπως είναι η
τεχνοεπιστήμη και η ενεργειακή βιομηχανία. Επίσης θέλουμε να σταθούμε σε κάποια
στοιχεία που είτε εκλείπουν είτε τοποθετούνται στρεβλά στα πλαίσια του αγώνα
ενάντια στην εξορυκτική διαδικασία και να σπάσουμε, στο βαθμό που μας αναλογεί, τη
στείρα τοπικιστική είτε ανθρωποκεντρική επικρατούσα ανάλυση.
Ό,τι γράφουμε, δεν εκπορεύεται από μία θέση απογοήτευσης ή έκπληξης,
δεν υπερασπιζόμαστε τη νομιμότητα ούτε καταγγέλλουμε την αυθαιρεσία του κράτους
ή των μεταλλευτικών εταιρειών, αλλά στεκόμαστε επιθετικά απέναντί στα σχέδιά
τους. Μακριά από μία αντίληψη υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος, είμαστε
πεπεισμένοι πως το εξουσιαστικό σύμπλεγμα, δεν μπορεί παρά να διασφαλίζει την
αναπαραγωγή του κεφαλαίου, την εξουσιαστική δόμηση της κοινωνίας και την
εκμετάλλευση της φύσης, με κάθε μέσο, υπερασπίζοντας ή τσακίζοντας ενίοτε την
ίδια τους τη νομιμότητα, την ίδια στιγμή που οι διαχειριστές του επικαλούνται τον
κοινωνικό χαρακτήρα και τη διαφάνεια της ανάπτυξης . Αυτό λοιπόν επιχειρούμε να
αναδειχτεί και με αυτή την μπροσούρα.
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα
olikiapeleutherosi@espiv.net
ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Με αφορμή την εξόρυξη χαλκού και χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, μία συμβολή στη συζήτηση γυρω από:
-τις εξορύξεις
-τη λεηλασία της φύσης
-το ιδεολόγημα της ανάπτυξης
-την τεχνοεπιστήμη και την ενεργειακή βιομηχανία
-το θεσμό της μισθωτής εργασίας
-τα τοπικιστικά και ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά των κινημάτων
Παρουσίαση μπροσούρας από την αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα Κρακατόα
Τηλεφωνική επικοινωνία με τον αναρχικό Γ.Μιχαηλίδη
Παρασκευή 3/06 στις 19.00* στο Παράρτημα (Κορίνθου κ’ Αράτου)
*Η ώρα θα τηρηθεί αυστηρά λόγω της επικοινωνίας με τον κρατούμενο σύντροφο
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα
Στα πλαίσια του τριημέρου δράσεων που διοργανώνεται στις 15,16,17 Απριλίου στη Χαλκιδική εναντίον της εξόρυξης χαλκού και χρυσού, θα πραγματοποιηθούν στην Πάτρα oι εξής προβολή:
-Στις 15/4, Παρασκευή, στις 11.00 π.μ. Συγκέντρωση-Μικροφωνική στην κατάληψη Παραρτήματος (Κορίνθου κ’ Αράτου)
-Στις 16/4, Σάββατο, στα πλαίσια της Συλλογικής Χορτοφαγικής Κουζίνας που πραγματοποιείται από τις 14.00 ως τις 18.00, θα γίνει Προβολή σχετικά με την εξόρυξη στη Χαλκιδική, στο αναρχικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος100 κ’ Κανακάρη Ρούφου)
Η δικτύωση αναρχικών/αντιεξουσιαστών-ριών για την ολική απελευθέρωση αποτελείται από αναρχικές συλλογικότητες και άτομα από διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου. Η ανάγκη μας να συλλογικοποιήσουμε τον αγώνα μας και να σταθούμε απέναντι στη λεηλασία των ζωών μας, στην εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων και της φύσης από το κράτος και τον κυρίαρχο πολιτισμό, αποτέλεσε την έναρξη αυτής της δικτύωσης. Στόχος της δικτύωσης είναι η διάχυση του προτάγματος της ολικής απελευθέρωσης, τόσο στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου, όσο και μέσα στην κοινωνία-φυλακή.
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Δικτύωση αναρχικών/αντιεξουσιαστών-ριών για την ολική απελευθέρωση
Αμοιβάδα (Αθήνα), Αλογόμυγες (Κρήτη), Μαύρο/Πράσινο (Θεσ/νίκη), Κρακατόα (Πάτρα), συντρόφισσες-οι από Μυτιλήνη
Συλλογική χορτοφαγική κουζίνα το Σάββατο 25 Ιουνίου στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου).
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
Η εποχή στην οποία ζούμε, χαρακτηρίζεται από το γεγονός πως κράτος και κεφάλαιο έχουν επιβάλει την αντίληψη και την πρακτική ότι ο μόνος τρόπος να καλυφθεί ένα πλήθος αναγκών, βασικές αλλά και επίπλαστες, είναι μέσω της βάναυσης εξόντωσης του φυσικού κόσμου. Η διατροφή, ως μία εκ των βιολογικών αναγκών, αποτελεί βασικό πεδίο για την κυριαρχία ώστε να ελέγξει, να επιβληθεί και να επεκτείνει το εύρος εξουσίας της. Και αυτό συμβαίνει, τόσο μέσω της πλήρους διαμεσολάβησης της τροφής από το χρήμα και την παραγωγή ανισοτήτων μέσω της πείνας, όσο και μέσα από την αναπαραγωγή της αντίληψης και πρακτικής της κρεοφαγίας, καθώς και τη συνολικότερη βιομηχανοποίηση της φύσης για την άντληση των πόρων της.
Η συλλογική κουζίνα που οργανώνουμε ως αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα, είναι ένα εγχείρημα που πηγάζει από την αντίληψή μας πως η αυτοοργάνωση στην καθημερινότητα είναι η πυξίδα για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Τη στιγμή που η φτωχοποίηση των από τα κάτω εντείνεται και κάθε πτυχή της ζωής μας διαμεσολαβείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, το χρήμα και τα αφεντικά, τους κάθε λογής ειδικούς και τις διακρίσεις, εμείς επιλέγουμε να σπάμε αυτά τα δεσμά μέσα από τον καθημερινό ανατρεπτικό αγώνα. Έναν αγώνα που στοχεύει στη δόμηση κοινοτήτων αλληλεγγύης και ισότητας στο σήμερα παλεύοντας με συνέπεια για την καταστροφή της υπάρχουσας ιεραρχικής κοινωνικής δόμησης και του καπιταλισμού, με στόχο την ολική απελευθέρωση των καταπιεσμένων και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας , χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, χωρίς την εκμετάλλευση και την καταλήστευση του φυσικού κόσμου.
Η κουζίνα μας είναι συλλογική γιατί στόχος της είναι η κάλυψη της διατροφής μας ως βασικής ανάγκης, να βασίζεται στη συλλογικοποίηση και τη συνεργασία μεταξύ των συμμετεχόντων, χωρίς διακρίσεις βάσει φύλου, ηλικίας, εμπειρίας και ειδικότητας. Η δημιουργία κοινοτικών καταστάσεων, όπως είναι το συντροφικό μαγείρεμα και γεύμα, προάγει την επικοινωνία και τη δόμηση σχέσεων συντροφικότητας, στοιχεία δομικά για την αποτελεσματική ανατρεπτική δράση. Είναι μία δομή αλληλεγγύης, καθώς δεν χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους φιλανθρωπική διάθεση αλλά από την αμοιβαία συνεισφορά όλων των εμπλεκόμενων. Μέσω του αντιεμπορευματικού και αντιεραρχικού της χαρακτήρα, θέλει να προτάξει την αλληλεγγύη μεταξύ εκείνων που δέχονται στην καθημερινότητά τους την καταπίεση, και την ενεργό τους συμμετοχή σε κινήσεις που στοχεύουν να συμβάλλουν στην κατάργησή της.
Η κουζίνα μας, ως δομή αλληλεγγύης που προτάσσει τη συλλογικότητα δεν θα μπορούσε παρά να είναι χορτοφαγική. Για εμάς κομμάτι των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου είναι κάθε αισθανόμενο ον που στερείται την ελευθερία και την αυτενέργειά του. Έτσι, λοιπόν, βρίσκουμε αυτονόητο σε μια συντροφική κουζίνα να μην κατασπαράζουμε τις σάρκες κάποιου/ας καταπιεσμένου/ης. Επιλέγουμε δηλαδή να απέχουμε από την κατανάλωση πτωμάτων και ζωϊκών προϊόντων καθώς για μας η χορτοφαγία στο σήμερα μπορεί να αποτελέσει μια ηθική και πολιτική επιλογή μέσα στην ευρύτερη εξουσιαστική συνθήκη που βιώνουμε και όχι μια διατροφική προτίμηση ή μια φιλευσπλαχνία απέναντι στα ζώα. Η κατανάλωση κρέατος ως συνήθεια, είναι ένα βασικό κομμάτι αυτής της συνθήκης, καθώς δηλώνει απτά την ικανότητα επιβολής του ανθρώπου στα υπόλοιπα ζώα και κατ’ επέκταση στο φυσικό κόσμο. Η αυτοδιάθεση όλων μας είναι προϋπόθεση για μια ελεύθερη κοινωνία, έτσι βλέπουμε κι ότι κανείς/καμιά δεν μπορεί να αποτελεί μηχανή παραγωγής προϊόντων ή αντικείμενο κάλυψης αναγκών. Οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι μαζικές και ατομικές δολοφονίες για να καταλήξουν τα ζώα στο στομάχι του ανθρώπου, καθόλου μη επικυριαρχικές δεν φαντάζουν κι αποτελούν εμπόδιο προς την καταστροφή κάθε εξουσίας, για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσαμε παρά να στεγάζουμε τις συλλογικές κουζίνες σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο χώρο που προωθεί την αυτοοργανωμένη και αντιεξουσιαστική πράξη και θεώρηση. Έτσι οι κουζίνες μας πραγματοποιούνται στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου).
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα