Αλληλεγγύη στις καταλήψεις που δέχτηκαν επίθεση από το κράτος
Οι καταλήψεις ως εργαλεία στα χέρια αυτών που αγωνίζονται αποτελούν επιτακτική ανάγκη για την όξυνση του πολύμορφου αναρχικού αγώνα ενώ παράλληλα μπορούν να υπάρξουν ως χώροι από τους οποίους εφοδιαζόμαστε και πραγματώνουμε τα προτάγματα μας. Τα κατειλημμένα κτήρια είναι χώροι ανατρεπτικής ζύμωσης, παραγωγής εξεγερτικού λόγου, χώροι στους οποίους νέοι σύντροφοι και συντρόφισσες συναντιούνται και λειτουργούν χωρίς διαχωρισμούς και ιεραρχίες κάτω από την ανάγκη για αμφισβήτηση και επίθεση στο υπάρχον. Ταυτόχρονα μέσα σε αυτές τις δομές αγώνα η δημιουργία διαφόρων άλλων δομών αυτομόρφωσης, δομών αλληλεγγύης σε φυλακισμένους αγωνιστές/στριες, ταμείων αλληλεγγύης, εγχειρημάτων αντιπληροφόρησης και αυτοοργανωμένης έκφρασης/δημιουργίας δύναται να χτίσει μια καθημερινότητα δομημένη από εμάς για εμάς χωρίς διαμεσολαβητές. Παράλληλα οι καταλήψεις μπορούν να αποτελέσουν τα σημεία εκείνα στα οποία δημιουργούνται ομάδες που πραγματώνουν την διάχυση των αναρχικών πρακτικών, που οργανώνουν επιθέσεις απέναντι σε μπάτσους, φασίστες και άλλους φορείς της κυριαρχίας, που διαταράσσουν την κοινωνική κανονικότητα και την επιβαλλόμενη μίζερη καθημερινότητα και εν τέλει κάνουν τις καταλήψεις να αποτελούν οδοφράγματα απέναντι στα σχέδια του κράτους.
Το πρωί της Δευτέρας 13/3 μπάτσοι εισβάλουν και εκκενώνουν 2 καταλήψεις στην Αθήνα, την κατάληψη Βίλλα Ζωγράφου, η οποία είναι εδώ και αρκετά χρόνια στο στόχαστρο του κράτους, και την κατάληψη στέγης της οδού Αλκιβιάδου στην Αχαρνών. Από το εσωτερικό της Βίλλας Ζωγράφου προσάγονται 7 άτομα που βρίσκονταν μέσα, οι οποίοι ανέλαβαν και την πολιτική ευθύνη για την υπεράσπιση του εγχειρήματος και κάποιες ώρες αργότερα, αφού τους αποδόθηκαν κατηγορίες, αφήνονται ελεύθεροι. Από την κατάληψη της Αλκιβιάδου προσάγονται συνολικά 127 πρόσφυγες οι οποίοι οδηγήθηκαν για καταγραφή. Παράλληλα την ίδια μέρα πραγματοποιείται εισβολή από μπάτσους και δικαστικούς στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου προκαλώντας σημαντικές υλικές ζημιές τόσο στον χώρο όσο και σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό του στεκιού, ενώ φεύγοντας άλλαξαν τις κλειδαριές του στεκιού και έκλεψαν 600 ευρώ τα οποία προορίζονταν για δικαστικά και ιατρικά έξοδα συντρόφων. Παρόλα αυτά μετά από λίγες ώρες το στέκι ξαναπέρασε στα χέρια των καταληψιών.
Σε ότι έχει να κάνει με την εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων και μεταναστών Αλκιβιάδου, έχει σημασία να δούμε τι υπάρχει πίσω από τις προφάσεις για τήρηση του νόμου. Ο φόβος του κρατικου μηχανισμού μπροστά στην αλληλεγγύη και τη ζύμωση μεταξύ αγωνιστών και ανθρώπων που έχουν βιώσει τη βία του επεκτατισμού των δυτικών οικονομιών, βρίσκει την πρακτική του εφαρμογή μέσα από την καταστολή. Μπροστά στην βίαιη μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους που περιλαμβάνει απελάσεις, εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπό άθλιες συνθήκες καθημερινής διαβίωσης, εξευτελισμούς στα αστυνομικά τμήματα από τους ένστολους νταήδες της δημοκρατίας, υπάρχουν εκείνοι και εκείνες που σε ισότιμη και αλληλέγγυα βάση επιχειρούν να δομήσουν μια αξιοπρεπή καθημερινότητα μέσα από αυτοοργανωμένα μέσα αγώνα όπως η κατάληψη εγκαταλελειμμένων χώρων, κι αυτό είναι κάτι που οι εξουσιαστές θέλουν να το χτυπήσουν μέσω της καταστολής, γιατι γνωρίζουν οτι μέσα από αυτή τη ζύμωση μπορεί να γεννηθούν απειλητικές διαδικασίες για την ομαλή κρατική λειτουργία.
Προφανώς και πίσω από αυτές τις κινήσεις υπάρχουν πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, αλλά δεν μπορούμε πάρα να αναγνωρίσουμε αυτές τις επιθέσεις ως συνέχεια της στρατηγικής που οδήγησε σε ένα κύμα κρατικής καταστολής το 2013. Αυτή η στρατηγική είναι κοινή για όλα τα εξουσιαστικά συστήματα, είτε ονομάζονται δημοκρατικά είτε όχι, και μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: καταστολή όποιου και όποιας αμφισβητεί τον κυρίαρχο τρόπο ζωής και οπλίζεται ενάντια σε αυτών. Αναγνωρίζοντας τις καταλήψεις ως εστίες αγώνα και ζωντάνιας σε έναν κόσμο ζόφου και υποταγής, είναι άμεσο επακόλουθο πως οι εξουσιαστικές δομές και οι μηχανισμοί τους δεν θα μπορούσαν παρά να τις καταστείλουν. Σε αυτόν τον κόσμο όπου κανείς δεν είναι ελεύθερος και η αυτοδιάθεση πλασάρεται ως παραχώρηση και όχι ως κάτι το αυτονόητο, όσοι μιλούν για ελευθερία μπαίνουν στο στόχαστρο της καταστολής.
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα Κρακατόα