June 2015 – Κρακατόα

IMG0021A

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

Τετάρτη 8 Μάη, στα διυλιστήρια των Ελληνικών Πετρελαίων στον Ασπρόπυργο, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, συμβαίνει μία μεγάλη έκρηξη που έχει σαν αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό έξι εργατών με βαριά εγκαύματα. Μέσα στις επόμενες είκοσι μέρες, κατά τη νοσηλεία τους, οι τέσσερις εξ αυτών, χάνουν τη ζωή τους. Από την ίδια κιόλας στιγμή του συμβάντος, η ρητορική για “ατύχημα” έρχεται να εξωραΐσει και να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα: ακόμη τέσσερις άνθρωποι νεκροί για τα κέρδη των αφεντικών, ακόμη τέσσερις εργάτες δολοφονημένοι στον καπιταλιστικό βωμό, αυτή τη φορά από τον μεγαλοβιομήχανο Λάτση και το ελληνικό δημόσιο, συνιδιοκτήτες των ΕΛΠΕ.

Για να το αντιληφθούμε στην ουσία του αυτό, αξίζει να αναφερθούν κάποια στοιχεία που καθόρισαν τα γεγονότα. Η συντήρηση αυτή των διυλιστηρίων όφειλε να έχει πραγματοποιηθεί από το 2013, πράγμα το οποίο δεν έγινε, καθώς το εργοστάσιο κατά τη διάρκεια των εργασιών θα έπρεπε να μείνει κλειστό, κι έτσι αναβαλλόταν διαρκώς, βάσει των οικονομικών συμφερόντων της επιχείρησης. Με δύο χρόνια λοιπόν καθυστέρηση, οι εργασίες συντήρησης ξεκίνησαν, και κατ’ εντολή των αφεντικών, ενώ είναι προβλεπόμενης διάρκειας δύο μηνών, έπρεπε να ολοκληρωθούν το πολύ σε ένα μήνα.Αυτές πραγματοποιήθηκαν μέσα σε συνθήκες ακραίας εντατικοποίησης με 12 έως και 16 ώρες δουλειάς τη μέρα, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες ασφάλειας (όπως κατήγγειλαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από την έναρξη κιόλας των εργασιών), προκειμένου να μην χαθεί ούτε ώρα παραπάνω από την κερδοφόρα αυτή περίοδο για τη διύλιση.

Σε γεγονότα σαν κι αυτό λοιπόν, είναι που ο μύθος που πλάθει η κυριαρχία για την αντικειμενική αξία της ζωής γκρεμίζεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Η αξία της ζωής για τους κυρίαρχους αρχίζει και τελειώνει στα στενά όρια της τάξης τους, αφού η διαφύλαξη της αδιάκοπης καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κοινωνικής ειρήνης, περνάει πάνω από τα πτώματα αμέτρητων ανθρώπων, που αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι. Η ζωή των από τα κάτω αυτού του κόσμου, των καταπιεζόμενων, των αποκλεισμένων και των αδύναμων, απαξιώνεται πλήρως από την εγκληματική τάξη των εξουσιαστών. Είναι η ίδια απαξίωση και εκμετάλλευση που εφαρμόζεται πάνω στη γη και τα μη ανθρώπινα ζώα. Και δε θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά, αφού αποτελούν βασικό κρίκο στην αλυσίδα της κερδοφόρας αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Τα ζώα αιχμαλωτίζονται και δολοφονούνται ως προϊόντα προς εκμετάλλευση, η γη ρυπαίνεται, τα δάση, το νερό, ορυκτά όπως και το πετρέλαιο, λεηλατούνται βίαια. Το νήμα που συνδέει τους ανά τον κόσμο εκμεταλλευόμενους μεταξύ τους είναι εμφανές. Όλοι βορά στην αδηφάγο καπιταλιστική ανάπτυξη.

Γι αυτό και η δολοφονία των τεσσάρων εργατών στα Ελληνικά Πετρέλαια, δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την ίδια τη δολοφονική φύση της πετρελαιοβιομηχανίας συνολικά, τόσο κατά την εξόρυξη όσο και κατά την επεξεργασία. Το πετρέλαιο αδιαμφισβήτητα αποτελεί ένα από τα διαμάντια του σύγχρονου πολιτισμού, έχει αποτελέσει και αποτελεί ρυθμιστή της παγκόσμιας ζωής. Δεν θα μπορούσε λοιπόν η διαδικασία εξόρυξής του να μην είναι επεκτατική. Οι υπερεθνικές τεραβιομηχανίες, έχουν αφήσει στο διάβα τους αμέτρητους νεκρούς από τα πυρά των στρατευμάτων σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία κ.α., προκειμένου να αποκτήσουν και σε αυτές τις περιοχές βάσεις εξόρυξης. Βιομηχανίες που εκχερσώνουν χιλιάδες στρέμματα γης, καταστρέφουν βιοτόπους και ενδιαιτήματα, ρυπαίνουν το υπέδαφος, τις θάλασσες και τις λίμνες, γεμίζουν την ατμόσφαιρα με τοξικά αέρια. Που αφήνει πίσω της βομβαρδισμένα τοπία, κυριολεκτικά και μη. Κι ο ίδιος πόλεμος συνεχίζεται στις μητροπόλεις του αναπτυγμένου κόσμου, σε εργοστάσια σαν τα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ. Εκεί όπου τα ίδια τα αφεντικά και το κράτος προκαλούν τον αργό καθημερινό θάνατο όσων έχουν την “ τύχη ” να εργάζονται στις “ βαριές και ανθυγιεινές ” συνθήκες εργασίας, μέσα σε αυτό το καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης και εξόντωσης.

Η πετρελαιοβιομηχανία δεν είναι τίποτα άλλο από μία μικρογραφία της συνολικής καπιταλιστικής πραγματικότητας. Ο καπιταλισμός, αυτή η μηχανή παραγωγής θανάτου, όσο κι αν οι θεματοφύλακές του διατείνονται για το αντίθετο, πρέπει να καταστραφεί συθέμελα, μαζί με κάθε μορφή εξουσίας, από τους ίδιους τους καταπιεζόμενους. Δεν υπάρχει κανενός είδους διαχείρισή του που να μπορεί να εναρμονιστεί με τις ανάγκες της ελεύθερης ζωής , αφού είναι ταυτισμένος με την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Τα κατεστραμμένα εργοστάσια από εξεγερμένους εργάτες, οι συγκρούσεις ενάντια στην καταστροφή βουνών και δασών στη Χαλκιδική και στην κοιλάδα Val Susa στην Ιταλία, ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, οι κατεστραμμένες πολυεθνικές στους δρόμους των μητροπόλεων, τα πυρπολημένα πειραματικά εργαστήρια και σφαγεία ζώων ανά τον κόσμο, οι εξεγέρσεις των κρατουμένων στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, είναι κάποιες από τις μικρές στιγμές απάντησης ενάντια στις βίαιες προσταγές των εξουσιαστών.

Το ζητούμενο είναι αυτές οι στιγμές, αυτές οι μορφές αντίστασης, να εκπορεύονται από μία συνολική αντίληψη που αναγνωρίζει την άρρηκτη σύνδεση των επιμέρους μορφών εκμετάλλευσης και επιβολής, να εκπορεύονται από τη συνείδηση ότι η ελευθερία θα κερδηθεί μέσα από την ολιστική εναντίωση σε κάθε μορφή εξουσίας, μέσα από την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεζόμενων, μέσα από τα συντρίμμια των μέσων παραγωγής που είναι κατασκευασμένα έτσι από την εξουσία που δολοφονούν καθημερινά και να λεηλατούν το περιβάλλον.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η ΖΩΗ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ

αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα

για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα